Wat is een brandcompartiment? De definitie van een brandcompartiment luidt: Gedeelte van een of meer bouwwerken bestemd als maximaal uitbreidingsgebied van een brand.

En brandcompartiment is bedoeld, om, gedurende een bepaalde tijd, te voorkomen dat de brand zich verder kan uitbreiden dan het brandcompartiment waarin de brand is ontstaan. Binnen deze tijd wordt van de gebruikers van een gebouw verwacht dat zij zichzelf, buiten het compartiment waarin brand is, in veiligheid stellen.

Van de brandweer wordt aangenomen dat zij binnen deze tijd handelend optreden en voorkomen dat de brand een grotere omvang aanneemt dan de omvang van het compartiment. Om aan deze doelstellingen te voldoen, worden ten aanzien van een brandcompartiment diverse voorschriften gegeven. Onder andere aan de maximale oppervlakte en de scheidingsconstructie van een brandcompartiment. 

Voor de meeste gebouwfuncties is de maximale oppervlakte voor mogelijke branduitbreiding 1.000 m². Voor logiesfuncties is bepaald dat de maximale oppervlakte niet groter mag zijn dan 500 m². Voor een industriefunctie mag het maximale oppervlakte niet groter zijn dan 2.500 m². Als een gebouwoppervlakte groter is dan deze grenswaarden, dient het gebouw te worden ingedeeld in brandcompartimenten, wanneer men gelijkwaardige oplossingen buiten beschouwing laat.

Op één perceel kunnen verschillende kleine gebouwen samen één brandcompartiment vormen. Een extra beschermde vluchtroute ligt niet in een brandcompartiment, omdat het Bouwbesluit er vanuit gaat dat in een extra beschermde vluchtroute geen brand kan ontstaan. 

Ook zijn voorschriften gesteld aan de weerstand die een scheidingsconstructie tussen het brandcompartiment en een andere ruimte biedt met het oog op branddoor- en brandoverslag.